Verhaal van mij
Het was rond zevenen. Ik zat op de bank. Mijn man zat naast me. We hadden drie dagen eerder onze dochter helpen verhuizen. Van haar slaapkamer in onze vertrouwde woning in Rotterdam, naar haar kamer in Den Haag, waar ze met drie andere meiden in één huis ging wonen. De volgende stap in haar en ons leven. Zittend op de bank, keek ik rond in onze lege huiskamer. Er hangen foto’s van mijn dochter aan de muur, maar ze is er niet. De tv staat aan, niet op een zender die zij gekozen zou hebben. Het is onzinnig om nu chips naar haar kamer te brengen. Overdreven om haar het tiende appje in drie dagen te sturen. Ik voel zoveel liefde voor haar en kan er even geen kant mee op. Dit was het moment van Onthande Liefde.
Woorden die raken
Toen, op die bank daar in mijn huiskamer, ging ik op zoek naar woorden. Welk woord zou ik kunnen vinden, dat mij zou helpen de situatie te begrijpen die ik ervoer maar niet kon duiden? Waar ging het nou precies om? Was ik verdrietig? Nee, dat was het niet. Eenzaam? Ook niet. En toen, toen ik mijzelf dwong adem te halen en kloppende woorden te laten komen, vond ik ze: Onthande Liefde.
Dat was waar ik op dat moment aan ‘leed’. Ik kon toen die woorden in mijn hoofd klonken, nog dieper voelen dat mijn oude manier van liefde geven zijn tijd gehad had en dat ik naar nieuwe liefdesgebaren toe zou moeten groeien in de relatie met mijn dochter. Maar daar was ik nog niet op dat moment. Hoe onthand! Met zoveel liefde!
De juiste woorden vinden, is een cruciaal onderdeel van het Socratisch werken. Door de woorden te vinden die kloppen, die recht doen, die raken, wordt je beleving van de situatie dieper en het begrip van de situatie puurder. Dat is wat mij gebeurde op de bank, en wat jij zult zien bij je gesprekspartners die woorden vinden voor iets wat ze daarvoor nog nauwelijks onder woorden konden brengen. Als je ze daartoe uitnodigt.
Waarom ging ik op zoek naar precies de juiste woorden daar op de bank om zeven uur ‘s avonds?
Precies om deze uitspraak van filosoof Ludwig Wittgenstein: “De grenzen van mijn taal zijn de grenzen van mijn wereld.”. We kunnen geen betekenisvolle gedachten hebben over datgene waar we geen woorden voor hebben. Woorden vinden, precies de juiste, brengen bij mensen keer op keer ontroering en beweging teweeg. Omdat juiste woorden raken, verzoenen, ontladen. Omdat hun denk- en doewereld weer een klein beetje groter geworden is. Dat zie ik keer op keer bij mijn coachees. En ik ervoer het die avond opnieuw, op de bank, in al mijn vezels.
Helpende vragen
Je kunt je ander helpen zijn denken helderder te krijgen door hem te vragen: “En dat wat je me nu vertelde, hoe klinkt dat in één woord?” of “Kun je je verhaal vertellen in één zin?” of “Wat is de betekenis van wat je net vertelde in max. 2 woorden?” Soms komen mensen met warrige verhalen, vol details en chaos in hun hoofd. Als ze dan in één woord moeten zeggen waar hun verhaal over gaat, worden ze gedwongen om naar hun eigen verhaal te gaan kijken. De essentie te pakken. Zo kijken mensen door de details van hun ervaring heen naar de diepere betekenis die erin verscholen ligt.